Εκτός από τις μελέτες που έγιναν από τους by Grospietsch and Mayer (2018, 2019, 2021a, band Grospietsch 2019) για να παρέχουν μια επιστημονική επεξήγηση (Kattmann et al., 1997) των προ αναφερόντων Νευρομύθων, υπάρχουν κάποιες άλλες θεωρητικές περίγραφες Νευρομύθων (e.g., in Jarrett, 2014· Beck, 2016· Tokuhama-Espinosa, 2018). Για παράδειγμα υπάρχει ένας νευρομύθος ότι χρησιμοποιούμε μόνο το 10% του εγκεφάλου μας. Σύμφωνα με τους Grospietsch and Mayer (2019), ο πυρήνας της αλήθειας που υποστηρίζει αυτό τον Νευρομύθο είναι ότι οι σύγχρονες τεχνικές απεικόνισης μπορούν να δείξουν ποιες συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου συμμετέχουν σε πνευματικές ή σωματικές δραστηριότητες. Για παράδειγμα, υπάρχουν πολλές απεικονίσεις fMRI στις οποίες μόνο ένα μέρος του εγκεφάλου τονίζεται με χρώμα
Ένας Νευρομύθος ο οποίος τείνει να περιγράφεται στις έρευνες για τις παρανοήσεις των μαθητών στο σχολείο είναι η ύπαρξη συγκεκριμενών τοποθεσιών αποθήκευσης (σκληρού δίσκου) στον εγκέφαλο (cf. Schletter and Bayrhuber, 1998).. Σύμφωνα με τον Grospietsch (2019), η δόση αλήθειας που υποστηρίζει αυτό τον Νευρομύθο είναι ότι ο εγκέφαλος περιέχει διάφορες φλοιικές περιοχές με ένα λειτουργικό διαχωρισμό καθηκόντων. Υπάρχει επίσης ένας Νευρομύθος για την ύπαρξη κρίσιμης χρονικής περιόδου κατά την διάρκεια της μάθηση. Η δόση αλήθειας που υποστηρίζει αυτό τον Νευρομύθο αφορά τις κρίσιμες χρονικές περιόδους της μάθησης (Howard-Jones, 2010· Adey and Dillon, 2012· Tokuhama-Espinosa, 2018), σύμφωνα με τους Grospietsch and Mayer (2020), υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματά οποία μπορεί κάποιος να τα μάθει πολύ εύκολα κατά την διάρκεια συγκεκριμενών ευαίσθητων φάσεων της παιδικής ηλικίας (Thomas and Johnson, 2008· Carter, 2014).