Δευτερεύοντα συναισθήματα

Σε σχέση με τα δευτερεύοντα συναισθήματα, οι Christian Becker-Asano και Ipke Wachsmuth δηλώνουν ότι «προκύπτουν από ανώτερες γνωστικές διαδικασίες, βασισμένες στην ικανότητα αξιολόγησης των προτιμήσεων έναντι των αποτελεσμάτων και των προσδοκιών. Αντίστοιχα, τα δευτερεύοντα συναισθήματα αποκτώνται κατά την οντογένεση μέσω διαδικασιών μάθησης στο κοινωνικό πλαίσιο» (Becker-Asano, Wachsmuth, 2008).

Εξηγούν επίσης ότι ο Damasio χρησιμοποιεί το επίθετο «δευτερεύον» για να αναφερθεί σε συναισθήματα «ενηλίκων», τα οποία χρησιμοποιούν τον μηχανισμό των πρωταρχικών συναισθημάτων επηρεάζοντας την απόκτηση «αναπαραστάσεων διάθεσης», που είναι απαραίτητες για την πρόκληση δευτερευόντων συναισθημάτων. Σύμφωνα με τους Becker-Asano και Wachsmuth, αυτές οι «επίκτητες αναπαραστάσεις διάθεσης» πιστεύεται ότι είναι διαφορετικές από τις «έμφυτες αναπαραστάσεις διάθεσης» που κρύβονται πίσω από τα αρχικά συναισθήματα. Επιπλέον, τα δευτερεύοντα συναισθήματα επηρεάζουν τις σωματικές εκφράσεις μέσω των ίδιων μηχανισμών με τα αρχικά συναισθήματα.

Οι διαφορές μεταξύ αρχικών και δευτερογενών συναισθημάτων θα μπορούσαν να συνοψιστούν ως εξής:

• Τα δευτερεύοντα συναισθήματα βασίζονται σε πιο σύνθετες δομές δεδομένων από τα αρχικά.
• Η εκτίμηση των δευτερευόντων συναισθημάτων εξαρτάται πολύ περισσότερο από το περιστασιακό και κοινωνικό πλαίσιο παρά από εκείνη των αρχικών συναισθημάτων. Έτσι, τα δευτερεύοντα συναισθήματα εξαρτώνται περισσότερο από τις γνωστικές συλλογιστικές ικανότητες κάποιου.
• Οι απελευθερωτές δευτερευόντων συναισθημάτων μπορούν να μαθευτούν με βάση την ιστορία των αρχικών συναισθημάτων σε σχέση με μνήμες γεγονότων, παραγόντων και αντικειμένων.
• Οι εκφράσεις του προσώπου των αρχικών συναισθημάτων κάποιου μπορεί να συνοδεύουν δευτερεύοντα συναισθήματα.
• Τα δευτερεύοντα συναισθήματα διαμορφώνουν επίσης την προσομοιωμένη ενσωμάτωση κάποιου. (Becker-Asano, Wachsmuth, 2008)
• Είναι επίκτητες, και όχι έμφυτες , διατακτικές αναπαραστάσεις. (Damasio, 1994, 136)

Σύμφωνα με τον Damasio, η πρόκληση δευτερευόντων συναισθημάτων περιλαμβάνει μια «διαδικασία σκέψης», στην οποία το πραγματικό ερέθισμα αξιολογείται σε σχέση με προηγούμενες εμπειρίες και προσδοκίες που δημιουργούνται στο διαδίκτυο. Κάθε δευτερεύον συναίσθημα πρέπει πρώτα να πυροδοτηθεί από μια γνωστική διαδικασία, προτού αποκτήσει τη δυνατότητα να ενημερωθεί για το άτομο. (Becker-Asano, Wachsmuth, 2008)

Από νευροεπιστημονική άποψη, η δημιουργία δευτερογενών συναισθημάτων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις λειτουργίες του προμετωπιαίου φλοιού. Όπως το θέτει ο Damasio «Οι προμετωπιαίες επίκτητες διατακτικές αναπαραστάσεις που απαιτούνται για δευτερεύοντα συναισθήματα είναι μια ξεχωριστή παρτίδα από τις εγγενείς αναπαραστάσεις διάθεσης που απαιτούνται για τα αρχικά συναισθήματα». (Damasio, 1994, 137)