Ενότητα 3 – Εμπλοκή

Προηγούμενο
Επόμενο

Στρατηγικές που ενεργοποιούν το σύστημα ανταμοιβής και την εμπλοκή

Ενότητα 3 – Εμπλοκή Τι λέει η εκπαιδευτική νευροεπιστήμη; Στρατηγικές που ενεργοποιούν το σύστημα ανταμοιβής και την εμπλοκή

Υπάρχει ένα μεγάλο εύρος στρατηγικών που χρησιμοποιούνται τακτικά από τους δασκάλους για να εμπλέξουν τους μαθητές τους με αυτή την έννοια (Guilloteaux & Duornyei, 2008). Πολύ λίγες από αυτές τις στρατηγικές έχουν αποτελέσει αντικείμενο εστιασμένης επιστημονικής έρευνας όσον αφορά τις υποκείμενες νευρογνωστικές διεργασίες τους.

– Οι Howard-Jones et al. (2020:450)

Αυτή η ενότητα συζητά τέσσερις βασισμένες στην έρευνα στρατηγικές που μπορούν να επηρεάσουν το σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου και να εμπλέξουν τους μαθητές στη μάθηση (Howard-Jones et al., 2020:449-452). Αυτές οι τέσσερις στρατηγικές είναι:

Να θυμάστε ότι διαφορετικοί μαθητές θα αντιδράσουν διαφορετικά σε αυτές τις στρατηγικές. Επομένως, είναι σημαντικό να πειραματιστείτε και να προσδιορίσετε ποιες τεχνικές θα μπορούσαν να παράγουν μια απάντηση προσέγγισης στους μαθητές σας.

Ανταμοιβές

Στην εκπαίδευση, ανταμοιβές όπως πόντοι, έπαινος, σήματα, κ.λπ., χρησιμοποιούνται συνήθως ως θετικές στρατηγικές ενίσχυσης για την προώθηση της μάθησης (Dufrene, Lestremau & Zoder-Martell 2014; Wehby & Copeland 2000). Ωστόσο, τα αποτελέσματα και τα οφέλη αυτών των κοινωνικών ανταμοιβών στη μάθηση έχουν τεθεί υπό αμφισβήτηση από αρκετούς εκπαιδευτικούς ερευνητές (Deci, Koestner & Ryan 1999). Πιο πρόσφατα, μελέτες νευροεπιστήμης (Farooqi et al. 2007; Izuma, Saito & Sadato 2008; Howard-Jones, Jay, Mason & Jones 2016; Schultz 2016) έδειξαν ότι οι κοινωνικές ανταμοιβές έχουν παρόμοια επίδραση στον εγκέφαλο με τις υλικές ανταμοιβές όπως π.χ. λαμβάνοντας χρήματα ή τρώγοντας το αγαπημένο σας φαγητό. Και οι δύο τύποι ανταμοιβών - ακόμα και η προσδοκία της ανταμοιβής - επηρεάζουν την απελευθέρωση του νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη

Οι νευρώνες που είναι υπεύθυνοι για την απελευθέρωση της ντοπαμίνης βρίσκονται στην κοιλιακή τεκτονική περιοχή, μια περιοχή στο εγκεφαλικό στέλεχος, και προβάλλουν τους άξονές τους σε ένα ευρύ φάσμα εγκεφαλικών δομών, όπως ο επικλινής πυρήνας, ο προμετωπιαίος φλοιός και ο ιππόκαμπος. Η απελευθέρωση ντοπαμίνης ενισχύει τη μαθησιακή εμπειρία με τρεις τρόπους:

  1. Η ντοπαμίνη ενεργοποιεί το σύστημα ανταμοιβής μέσω της μεσολυμβικής οδού, καθιστώντας μας πιο πρόθυμους να συμμετάσχουμε στην ευκαιρία μάθησης και παρακινώντας μας να εργαστούμε σκληρά για να λάβουμε την ανταμοιβή.
  2. Η ντοπαμίνη ενισχύει τη νευρική δραστηριότητα στον προμετωπιαίο φλοιό μέσω της μεσοφλοιώδους οδού. Τα ερεθίσματα επιβράβευσης τραβούν και εστιάζουν την προσοχή των ατόμων.
  3. Η ντοπαμίνη φαίνεται επίσης να παίζει ουσιαστικό ρόλο στον ιππόκαμπο για την επιτυχή κωδικοποίηση και αποθήκευση πληροφοριών (Lisman, Grace & Duzel 2011).

DA [=ντοπαμίνη] Η απελευθέρωση από τον μέσο εγκέφαλο θεωρείται ότι παίζει σημαντικό ρόλο στη μάθηση να συσχετίζει τις ανταμοιβές και τις ενέργειες στην ενισχυτική μάθηση και την μάθηση με επιβράβευση, και αυτή η απελευθέρωση μπορεί επίσης να ενισχύσει το σχηματισμό δηλωτικής μνήμης.

– Howard-Jones & Jay (2016:70)

Η χρήση ανταμοιβών εμπλέκει και ενθαρρύνει έτσι τη μάθηση, αυξάνει την προσοχή και διευκολύνει το σχηματισμό νέων αναμνήσεων, αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα να θυμόμαστε καλύτερα μια μαθησιακή εμπειρία (Howard-Jones & Demetriou, 2009; Puig, Antzoulatos & Miller, 2014).

Απρόβλεπτη ανταμοιβή

Η έρευνα έχει δείξει ότι η προσθήκη ενός στοιχείου απρόβλεπτη ανταμοιβής μπορεί να αυξήσει την απελευθέρωση ντοπαμίνης (Fiorillo et al., 2003). Όπως εξηγούν οι Howard-Jones & Jay, (2016:68): Η τρέχουσα κατανόηση υποδηλώνει ότι, όταν υπάρχει αβεβαιότητα για μια επικείμενη ανταμοιβή, υπάρχει μια αργή και διαρκής αύξηση της δραστηριότητας του νευρώνα ντοπαμίνης (DA) μεταξύ της ένδειξης που προβλέπει ότι μια ανταμοιβή μπορεί να έρθει (ή μπορεί να μην έρθει) και της αποκάλυψης του αποτελέσματος. (…) Η αύξηση της δραστηριότητας του νευρώνα DA ως απόκριση σε απρόβλεπτη ανταμοιβή κατά την απόκριση (η οποία μπορεί να «σκαλώσει» από τον δάσκαλο ή από την πρόσβαση σε πόρους μάθησης) θα πρέπει να υποστηρίζει τη μάθηση.

Σε περίπτωση αβεβαιότητας για την ανταμοιβή, μια σωστή απάντηση ή μια επιτυχώς ολοκληρωμένη εργασία δεν οδηγεί αυτόματα στην ανταμοιβή που υποσχέθηκε. Ένας παράγοντας τύχης (ζάρια, ρίψη νομισμάτων, τροχός της τύχης) καθορίζει εάν ένας μαθητής «κερδίζει» την ανταμοιβή ή όχι ή πόσο είναι η πραγματική ανταμοιβή. Οι ανταμοιβές με διαλογισμό πιθανοτήτων αυξάνουν τη συμμετοχή των μαθητών επειδή τους παρακινούν να αναζητήσουν ευκαιρίες για να κερδίσουν μια ανταμοιβή. Ozcelik et al. (2013) έχουν δείξει ότι η αβεβαιότητα ανταμοιβής επηρεάζει θετικά τη ουσιαστική μάθηση και τα κίνητρα. Τέλος, η αβεβαιότητα ανταμοιβής έχει επίσης το πλεονέκτημα ότι οι ανταμοιβές που λαμβάνονται δεν αντικατοπτρίζουν πόσα πραγματικά γνωρίζει ένας μαθητής, αλλά μόνο πόσο τυχερός ήταν στο παιχνίδι μάθησης. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί επίσης να συμβάλει σε ένα θετικό μαθησιακό κλίμα στις τάξεις σας.

Τα ευρήματα προτείνουν μια προσέγγιση στη μάθηση βασισμένη σε παιχνίδια που αυξάνει τη συναισθηματική ή/και κινητήρια απόκριση διαταράσσοντας τη σχέση μάθησης-ανταμοιβής με την τύχη, προκειμένου να ενθαρρύνει μεγαλύτερη δραστηριότητα ανταμοιβής χωρίς να θέτει σε κίνδυνο την αυτοεκτίμηση και την κοινωνική εκτίμηση.

– Howard-Jones & Holmes (2017:262)

Επιβράβευση της ατομικής προόδου

Μια σημαντική παρατήρηση είναι ότι οι ανταμοιβές πρέπει να επικεντρώνονται στην ατομική πρόοδο και επιτεύγματα και όχι στην πρόοδο ή τα επιτεύγματα ενός μαθητή σε σχέση με άλλους μαθητές. Εάν οι ανταμοιβές εστιάζονται στον μεμονωμένο μαθητή, μπορεί να αυξήσει την αυτοεκτίμησή του, κάτι που είναι ευεργετικό για τη μάθηση και μπορεί να παρακινήσει έναν μαθητή να μάθει περισσότερα. Η σύγκριση με άλλους μπορεί να προκαλέσει άγχος, φόβο ή αίσθημα ανασφάλειας, πυροδοτώντας έτσι μια αντίδραση αποφυγής. Σε αυτή την περίπτωση, ένας μαθητής θα αποδεσμευτεί από την ευκαιρία μάθησης.

Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, το περισσότερο δεν είναι καλύτερο. Μια πρόσφατη μελέτη (Apitz & Bunzeck, 2013) δείχνει ότι η απελευθέρωση μεγάλης ποσότητας ντοπαμίνης μειώνει τις μαθησιακές επιδόσεις, ενώ η απελευθέρωση μικρής ποσότητας βελτιώνει τις μαθησιακές επιδόσεις.

  • Εξηγήστε με δικά σας λόγια γιατί είναι πιο πιθανό να θυμόμαστε μια μαθησιακή εμπειρία όταν την εκλαμβάνουμε ως ανταποδοτική.
  • Ποιος είναι ο ρόλος της ντοπαμίνης;
  • Εξηγήστε με δικά σας λόγια γιατί οι απρόβλεπτες επιβραβεύσεις μπορούν να βελτιώσουν τη μάθηση και την παρακίνηση.
  • Σε τι είδους πρόοδο και επιτεύγματα πρέπει να επικεντρωθούν οι ανταμοιβές; Γιατί;

Καινοτομία και περιέργεια

Ανεξάρτητα από την πηγή, αυτοί οι «σπινθήρες» περιέργειας μοιράζονται ένα κοινό πράγμα: την παρουσία ενός κενού πληροφοριών – ενός χώρου περιεχομένου που λείπει που εκτείνεται απευθείας μεταξύ του να γνωρίζεις και να μην γνωρίζεις. Είναι ένα αόρατο γνωστικό εμπόδιο που χωρίζει την απογοήτευση και την ανταμοιβή. – Mussalam (2017:12) – Mussalam (2017:12)

Νέα πράγματα τραβούν την προσοχή και το ενδιαφέρον μας. Πυροδοτούν την περιέργειά μας. Θέλουμε να συμπληρώσουμε το κενό πληροφοριών μεταξύ αυτού που ήδη γνωρίζουμε και της νέας (μαθησιακής) εμπειρίας. Η καινοτομία και η περιέργεια μάς κάνουν ανυπόμονους να προσεγγίσουμε μια ευκαιρία μάθησης και μας παρακινούν να εμπλακούμε σε αυτήν για να ικανοποιήσουμε την περιέργειά μας και όσα δεν γνωρίζουμε. Ωστόσο, οι πληροφορίες που λείπουν στη νέα μαθησιακή εμπειρία δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ μικρές ούτε πολύ μεγάλες. Εάν το κενό πληροφοριών είναι πολύ μικρό, οι μαθητές θα χάσουν γρήγορα το ενδιαφέρον τους. Εάν το χάσμα είναι πολύ μεγάλο, οι μαθητές μπορεί να αποθαρρυνθούν. Το «γλυκό σημείο» της καινοτομίας και της περιέργειας βρίσκεται κάπου στη ζώνη εγγύς ανάπτυξης των μαθητών. Στιγμές ενθουσιασμού, που περνούν γρήγορα, πρέπει να αποφεύγονται.

Η καινοτομία και η περιέργεια ανταμείβουν τον εγκέφαλό μας (Biederman & Vessel, 2006; Min Jeong Kang et al., 2009; Schomaker et al., 2015). Η προσδοκία να ανακαλύψουμε κάτι νέο ή να ικανοποιήσουμε την περιέργειά μας πυροδοτεί την απελευθέρωση ντοπαμίνης που διεγείρει το σύστημα ανταμοιβής. Η αβεβαιότητα που σχετίζεται με την καινοτομία και την περιέργεια «μπορεί να επηρεάσει τα τονωτικά επίπεδα ντοπαμίνης, προκαλώντας μια διαρκή άνοδο μεταξύ μιας ένδειξης ότι μπορεί να φτάσει μια ανταμοιβή και της παράδοσης της ανταμοιβής». (Howard-Jones & Jay 2016:66). Αυτή η νευρική απόκριση αυξάνει τη συμμετοχή στην ευκαιρία μάθησης, επειδή οι μαθητές ενδιαφέρονται και θέλουν να καλύψουν το κενό πληροφοριών. Η ντοπαμίνη διαμορφώνει επίσης τη νευρική δραστηριότητα σε δίκτυα εγκεφάλου που σχετίζονται με ανταμοιβή, προάγοντας έτσι τη μάθηση: (1) ενισχύει τη δραστηριότητα στις περιοχές του προμετωπιαίου φλοιού που σχετίζονται με τα δίκτυα προσοχής και (2) παίζει σημαντικό ρόλο στον ιππόκαμπο για την επιτυχή κωδικοποίηση και αποθήκευση της πληροφορίας (Lisman, Grace & Duzel 2011; Howard-Jones et al. 2020).

Μπορείτε να δημιουργήσετε καινοτομία και περιέργεια:

  • Ξεκινώντας με κάτι νέο
  • Προσφέροντας ενδιαφέρουσες εμπειρίες
  • Κάνοντας κάτι απροσδόκητο
  • Χρησιμοποιώντας μια διαφορετική προσέγγιση
  • Αλλάζοντας την τοποθεσία
  • Εξηγήστε με δικά σας λόγια γιατί η καινοτομία και η περιέργεια μπορεί να δημιουργήσουν μια απάντηση προσέγγισης και να εμπλέξουν τους μαθητές σε μια ευκαιρία μάθησης.
  • Δώστε δύο στρατηγικές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να προσελκύσετε τους μαθητές σας.
  • Με ποιους τρόπους κάνετε τους μαθητές σας περίεργους στην αρχή των μαθημάτων σας;

Εργασίες με πρόκληση

Οι δραστηριότητες με πρόκληση τραβούν την προσοχή και είναι πιο αξέχαστες, καθώς επίσης δίνουν στον μαθητή μια αίσθηση επιτυχίας.

– Tokuhama-Espinosa (2014:176-177)

Πιθανότατα γνωρίζετε εκ πείρας ότι όταν μια εργασία είναι (υπερβολικά) εύκολη, γίνεται γρήγορα βαρετή. Όταν είναι πολύ δύσκολη, από την άλλη πλευρά, μπορεί να γίνει απογοητευτική και μπορεί να τα παρατήσετε. Και στις δύο περιπτώσεις, αποδεσμεύεστε από την ευκαιρία μάθησης επειδή δεν υπάρχει αρκετή πρόκληση ή υπάρχει υπερβολική πρόκληση. Το ίδιο ισχύει και για τους μαθητές σας στις τάξεις σας.

Επιλέξτε το κατάλληλο επίπεδο πρόκλησης; (Derek & Darlington, 2020:520). Εάν θέλετε να εμπλέκετε και να παρακινήσετε τους μαθητές σας να μάθουν, είναι σημαντικό να σκεφτείτε τη σωστή ισορροπία μεταξύ πολύ εύκολου και πολύ δύσκολου, έτσι ώστε η ευκαιρία μάθησης να προσφέρει μια πραγματική πρόκληση που θέλουν να ανταποκριθούν οι μαθητές. Οι προκλήσεις θα πρέπει να μετρώνται στη ζώνη εγγύς ανάπτυξης των μαθητών σας (Daniels, 2010). Επιπλέον, ωφελεί τη μάθηση των μαθητών σας εάν χωρίσετε τις μεγάλες εργασίες με πρόκληση σε μικρότερες, πιο διαχειρίσιμες (LeDoux & Phelps, 2008). Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, δεν υπάρχει ένα μέγεθος που να ταιριάζει σε όλους: αυτό που δυσκολεύει ένα μαθητή μπορεί να μην δυσκολεύει έναν άλλο μαθητή.

Οι προκλήσεις πυροδοτούν την απελευθέρωση δύο νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο: της ντοπαμίνης και της νορεπινεφρίνης. Μια πρόσφατη μελέτη (Schulz 2016) έδειξε ότι οι ντοπαμινεργικοί νευρώνες είναι πιο ενεργοί σε μια δύσκολη κατάσταση που αναμιγνύεται με κάποιου είδους ανάληψη κινδύνου (δηλαδή αβεβαιότητα ανταμοιβής). Αυτοί οι ντοπαμινεργικοί νευρώνες προβάλλουν τους άξονές τους σε ένα ευρύ φάσμα εγκεφαλικών δομών, όπως ο επικλινής πυρήνας, ο προμετωπιαίος φλοιός και ο ιππόκαμπος, επηρεάζοντας έτσι τη νευρική δραστηριότητα σε αυτές τις περιοχές που εμπλέκονται στην ανταμοιβή και τη μάθηση. Ως αποτέλεσμα, τα νευρωνικά δίκτυα γίνονται ισχυρότερα. Η πρόκληση των μαθητών είναι επομένως μια ενδιαφέρουσα και σημαντική διδακτική στρατηγική για την προώθηση της μάθησης των φοιτητών σας.

Ο νευροδιαβιβαστής νορεπινεφρίνη (αδρεναλίνη) είναι περισσότερο γνωστός για το ρόλο του στις αντιδράσεις στρες. Η νορεπινεφρίνη αυξάνει την εγρήγορση και την προσοχή μας. Όπως θα δούμε στην επόμενη ενότητα για την προσοχή, η νορεπινεφρίνη ρυθμίζει το δίκτυο προσοχής (Posner, 2011). Αυτό το δίκτυο προσοχής είναι υπεύθυνο για την επίτευξη και τη διατήρηση υψηλής ευαισθησίας στις εισερχόμενες πληροφορίες. Η αυξημένη προσοχή καθιστά πιο πιθανό ότι η ευκαιρία μάθησης θα μείνει στη μνήμη. Ειδικότερα, οι Vogel & Schwabe (2016:3) αναφέρουν ότι το στρες λίγο πριν ή μετά την παρουσίαση νέων πληροφοριών γενικά ενισχύει την επακόλουθη απόδοση της μνήμης. Το υπερβολικό άγχος, ωστόσο, έχει αρνητικό αντίκτυπο στην προσοχή, τη μάθηση και το σχηματισμό μνήμης (LeDoux & Phelps, 2008). Το άγχος μειώνει την ικανότητα του συστήματος της λειτουργικής μνήμης στον πλευρικό προμετωπιαίο φλοιό (Gazzaniga, 2019:418).

Το παρακάτω σχήμα, που έχει παρθεί από τους Vogel & Schwabe (2016:3), δείχνει πότε το άγχος προάγει τη μάθηση και πότε βλάπτει τη μάθηση. Επιπλέον, εάν το άγχος συνεχιστεί για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, μπορεί ακόμη και να βλάψει τον ιππόκαμπο (Gazzaniga et al., 2019).

Η έκθεση σε παρατεταμένο ή επαναλαμβανόμενο στρες, καθώς και το στρες κατά τη διάρκεια κρίσιμων περιόδων ανάπτυξης του εγκεφάλου μπορεί επίσης να έχει ισχυρές επιπτώσεις στη μάθηση και τη μνήμη των παιδιών, οι οποίες πρέπει να γίνουν καλύτερα κατανοητές για την αντιμετώπιση των βλαβών που μπορεί να προκαλέσουν.

– Vogel & Schwabe (2016:7)

Συμπερασματικά, η πρόκληση και λίγο άγχος κατά τη διάρκεια της μάθησης οδηγούν σε καλύτερη απομνημόνευση και μάθηση.

  • Γιατί είναι σημαντική η δημιουργία προκλήσεων για τη μάθηση;
  • Τι σημαίνει Επιλέξτε το κατάλληλο επίπεδο πρόκλησης;?
  • Εξηγήστε ποιοι δύο νευροδιαβιβαστές απελευθερώνονται στον εγκέφαλο με την πρόκληση μαθησιακών πλαισίων.
  • Πότε το άγχος προάγει τη μάθηση; Πότε βλάπτει τη μάθηση;

Διαμοιρασμός πληροφοριών και προσοχής

Ένας συναρπαστικός νέος τομέας εξετάζει πώς η απόδοση σε μαθησιακές εργασίες μπορεί να επηρεαστεί όχι μόνο από την παρουσία άλλων, αλλά και από την επικοινωνία με άλλους, όπως κανόνες επικοινωνίας, συμβουλές ή άλλες μορφές ρητών οδηγιών.

– van Duijvenvoorde et al. (2016:143)

Εμείς, οι άνθρωποι, είμαστε κοινωνικά όντα. Από εξελικτική άποψη, η συμβίωση σε ομάδες ήταν ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή μας: ως ομάδα, ήμασταν πιο δυνατοί απέναντι σε απειλές και εχθρούς. Το κυνήγι και η αναζήτηση τροφής ήταν επίσης ευκολότερα ως ομάδα παρά μόνοι. Η κοινωνική γνώση είναι ενσωματωμένη στον εγκέφαλό μας (Gazzaniga, 1985). Στην πραγματικότητα, από τη βρεφική ηλικία και μετά, μαθαίνουμε μέσα από την αλληλεπίδραση με τους άλλους.

Στη μετα-ανάλυσή του, ο Hattie (2012) έδειξε ότι η χρήση διδακτικών μεθοδολογιών όπως η αλληλεπίδραση με τους μαθητές, η συνεργατική μάθηση και η ομότιμη διδασκαλία επηρεάζει θετικά τις μαθησιακές επιδόσεις των φοιτητών. Έτσι, όπως λέει και η παροιμία: δύο μυαλά είναι καλύτερα από ένα! Η εργασία σε ζευγάρια ή η συζήτηση ιδεών και η επικοινωνία τους με διαφορετικούς τρόπους μεταξύ τους μπορεί να ωφελήσει τη μάθηση των φοιτητών σας.

Για τον εγκέφαλό μας, τα θετικά κοινωνικά περιβάλλοντα είναι ανταμοιβές (Steinberg, 2008; Blakemore and Mills, 2014). Η ανταλλαγή πληροφοριών με άλλους ή η συνεργασία για τις ίδιες εργασίες συνεπάγεται κοινή προσοχή. Ο διαμοιρασμός της πληροφορίας πυροδοτεί την απελευθέρωση ντοπαμίνης και κατά συνέπεια αυξάνει τη δραστηριότητα στο σύστημα ανταμοιβής (Fleissbach et al., 2007; Schilbach et al., 2010). Η ομότιμη συνεργασία ή η συνεργατική μάθηση διευκολύνει έτσι μια προσέγγιση απόκρισης: παρακινεί τους μαθητές και τους ενθαρρύνει να συμμετέχουν περισσότερο στην ευκαιρία μάθησης, καθιστώντας πιο πιθανό ότι οι μαθητές θα μάθουν από αυτήν.

Η τόνωση θετικών αλληλεπιδράσεων, η συνεργασία με άλλους μαθητές και η συνεργατική μάθηση είναι ενδιαφέρουσες και αποτελεσματικές στρατηγικές διδασκαλίας για την προώθηση της μάθησης των φοιτητών σας. Ορισμένα πρόσθετα οφέλη είναι (Tokuhama-Espinosa 2016:207-208):

  • η ανάπτυξη της ενσυναίσθησης
  • η εκτίμηση των απόψεων των άλλων
  • η ανάπτυξη της ικανότητας να ακούει και να ανταποκρίνεται ο ένας στις ιδέες του άλλου
  • οι κατάλληλες για την ηλικία ανταλλαγές πληροφοριών
  • η εξήγηση πληροφορίας με εναλλακτικές μορφές ή λεξιλόγιο.
  • Εξηγήστε γιατί η στρατηγική «κοινή χρήση πληροφοριών και προσοχής» μπορεί να ωφελήσει τη μάθηση του μαθητή σας.
  • Δώστε 2 παραδείγματα διδακτικών στρατηγικών που βασίζονται στη στρατηγική «κοινή χρήση πληροφοριών και προσοχής».
  • Δώστε 3 επιπλέον οφέλη από την ανταλλαγή πληροφοριών και προσοχής, εκτός από την προώθηση της μάθησης των φοιτητών.
Προηγούμενο
Πίσω
Επόμενο
elGreek
elGreek en_USEnglish pl_PLPolish bg_BGBulgarian es_ESSpanish nl_BEDutch