A. Wat is een neuromythe?

Torrijos-Muelas M, González-Víllora S, Bodoque-Osma AR (2021) vermelden dat Neuromyth geen nieuw concept is, dat voor het eerst werd bedacht in de jaren 1980 door de neurochirurg Alan Crockard. Het is beschreven als een wetenschappelijk onjuist begrip van de hersenen in de medische cultuur (Howard-Jones, 2010). Daarna beginnen onderzoeken de wijdverspreide aanwezigheid van de neuromythen en hun hardnekkigheid te benadrukken, vooral bij personen die in contact komen met het onderwijs (Howard-Jones et al., 2009; Dekker et al., 2012; Howard-Jones, 2014; Ferrero et al., 2016; Düvel et al., 2017; onder andere). Neurowetenschappen beïnvloeden het onderwijs, en deze twee gebieden zijn samengekomen in een nieuw gebied dat "Neuroeducatie" of "Neuropedagogie" wordt genoemd. De groeiende belangstelling voor de relatie tussen onderwijs en hersenen komt echter niet overeen met het juiste gebruik van de onderzoeksresultaten. In 2007 waarschuwde de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) voor de misverstanden over de hersenen bij leerkrachten en bestempelde deze als neuromythen. Howard-Jones, P. A. (2014) vermelden dat de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (Organisation for Economic Co-operation and Development [OECD], 2002) neuromythen definieert als "misvatting[en] gegenereerd door een verkeerd begrip, een verkeerde lezing, of een verkeerd citeren van feiten die wetenschappelijk zijn vastgesteld (door hersenonderzoek) om een pleidooi te houden voor het gebruik van hersenonderzoek in het onderwijs en andere contexten" (p. 111). In dezelfde periode publiceerde Herculano-Houzel (2002) de eerste enquête over kennis van de hersenen. Ze bevatte 95 meerkeuzebeweringen, waarvan 83 betrekking hadden op de informatie die het grote publiek heeft over hersenonderzoek en verschillende neuromythen. Vijf jaar later schreef de OESO over de proliferatie van de neuromythen rond (a) kritieke periodes, (b) de leeftijd van drie jaar als het moment waarop alles belangrijk wordt beslist, (c) meertaligheid, (d) linker versus rechter hersenhelft mensen, en (e) de 10% van het gebruik van onze hersenen, als de meest verspreide neuromythen.