Het emotionele brein – het creëren, verwerken en doorgeven van emoties

Het moderne begrip van het creëren, verwerken en overbrengen van emoties is meestal verbonden met de studies en bevindingen van James Papez. Volgens Anita Deak: "Papez (1937) heeft niet één enkel centrum voor emoties beschreven (zoals de thalamus of de hypothalamus), maar een neuraal circuit binnen verschillende hersenstructuren. Het Papez-circuit bestaat uit de thalamus, de hypothalamus, de mamillary bodies, de cingulaire gyrus en de hippocampus (Dalgleish, 2004). Hij heeft ook trajecten tussen deze structuren voorgesteld waar informatie wordt doorgegeven tijdens een emotionele toestand. (...)

Het limbisch systeem is vaak genoemd als het centrale gebied voor emoties. (...) Het limbisch systeem bestaat uit het Papez-circuit uitgebreid met de septale gebieden, de nucleus accumbens, de amygdala en de orbitofrontale cortex" (Deak, 2011: 72).

 Als je meer wilt lezen over het emotionele brein:

De onderdelen van het limbisch systeem functioneren in een geïntegreerde manier en zijn onderling afhankelijk in het proces van het creëren en overbrengen van emoties. Kathryn Elizabeth Patten merkt op over de complexiteit van deze relaties:

"Neurowetenschappers hebben het idee verworpen dat specifieke delen van de hersenen bepaalde afzonderlijke taken uitvoeren en beweren dat hersendelen in hoge mate geïntegreerd zijn (Murphy, Nimmo-Smith, & Laurence: 2003), en hoewel specifieke delen zoals de amygdalae functioneren als de spil voor bepaalde taken, voeren zij deze taken niet alleen uit, maar dienen zij om de neuronale activiteit te orkestreren en te coördineren. Damasio, Ledoux en Goleman richten zich op de neurale en fysiologische substraten van emotie als basis voor hun theorieën en hypothesen over de rol van emotie (Patten: 2008)."

Het emotionele brein - de amydala
Waar staat de amygdala voor en waar bevindt deze zich?

De amygdala is een verzameling kernen gevonden diep in de temporale kwab. De term "amygdala" komt uit het Grieks en betekent "amandel", omdat een van de meest prominente kernen van de amygdala een amandelachtige vorm heeft. Hoewel we er vaak naar verwijzen in het enkelvoud, er zijn twee amygdalae - één in elke hersenhelft.

Wat zijn de functies van amygdala?

Soms wordt het "het agressiecentrum" genoemd. De amygdala is gerelateerd aan emotie, in het bijzonder aan de verwerking van aversieve informatie (LeDoux: 1996).

Hij is vooral bekend om zijn rol bij de verwerking van angst (en ook woede en bezorgdheid), maar dit is een te simpele kijk op de functie van de amygdala.

Er zijn aanwijzingen dat de amygdala ook betrokken is bij het verwerken van aangename informatie, zoals:

  • gerelateerd aan beloningsleren (Adolphs: 2010; Janak en Tye: 2015),
  • episodische geheugencodering (Hamann et al.: 1999; Dolcos et al.: 2004),
  • aangename scène of gezichtsperceptie (Sabatinelli et al.: 2011),
  • mentale beeldvorming van prettige ervaringen (Costa et al.: 2010).

In ruimere zin is de amygdala een sleutelstructuur die het overlevingscircuit van het organisme in gang zet (vecht- of vluchtreacties) dat georganiseerd is in verschillende motivatiesystemen, de appetitieve en defensieve motivatiesystemen (Lang, Bradley: 2010).

Andere hersenstructuren die verantwoordelijk zijn voor de vorming en verwerking van emoties

THALAMUS – een sensorisch relaiscentrum (verzamelt sensorische input: visueel, auditief en somatosensorisch), projecteren de neuronen signalen naar zowel de amygdala als de hogere corticale gebieden voor verdere verwerking.

HYPOTHALAMUS – is betrokken bij emotie-expressie, in plaats van hun generatie. Zijn rol strekt zich uit over vele niveaus, het reguleren van motorische vaardigheden, emotionele reacties, bloeddruk, enz.ZEEPAARDJEgeassocieerd met leren en emoties. Het is een belangrijk onderdeel van het emotionele hersennetwerk en is verantwoordelijk voor sociale cognitie en emotieverwerking. Het is ook belangrijk in ruimtelijk geheugen, navigatie en helpt kortetermijngeheugen om te zetten in langetermijngeheugen.  

Orbitofrontale cortex

Een van de belangrijkste theorieën over emotie is dat emoties toestanden zijn die worden uitgelokt door beloningen en straffen, die instrumentele bekrachtigers zijn (Rolls, 2000, 2013b, 2014, 2018a) (Fig. 6). Volgens deze theorie de rol van de OFC bij emotie is het ontcijferen van de beloning/straf doelen voor actie, door beloningswaarde weer te geven, en door te leren over stimuli met beloning versus niet-beloningscontingenties, en vervolgens de resulterende representaties door te geven aan verdere hersengebieden (zoals de cingulate cortex) die het leren van acties implementeren om de beloningsresultaten te verkrijgen, gesignaleerd door de OFC (Rolls, 2019a,b; Rolls, 2021a).

Although the amygdala has many of the same connections as the OFC, it is an evolutionarily old brain region, and appears to be overshadowed by the OFC in humans, in that the effects of damage to the human amygdala on emotion and emotional experience are much more subtle. LeDoux and colleagues have emphasized the evidence that the human amygdala is rather little involved in subjective emotional experience (LeDoux, Pine, 2016; LeDoux, Brown, 2017; LeDoux et al, 2018). That is in strong contrast to the OFC, which is involved in subjective emotional experience.

Deze processen - het beoordelen van de sociale rang van individuen, leren van sociale partners, anticiperen op hun gedrag - zijn cruciaal voor het sociale leven. De balans (van functies van amygdala en OFC) kan echter verschuiven naar de OFC bij mensen, in die zin dat het OFC-schade bij mensen is die diepgaande veranderingen veroorzaakt in sociaal en emotioneel gedrag, en subjectieve emotionele ervaring, evenals in het leren van beloningsomkering (Rolls et al., 1994; Hornak et al., 1996; 2003; Berlin et al., 2004, 2005; Hornak et al., 2004; Rolls, 2019c).     

nl_BEDutch