B. Jacy inni pedagodzy wierzą w neuromity?

W ciągu ostatniej dekady przeprowadzono liczne badania w ponad 20 krajach na całym świecie, aby zmierzyć rozpowszechnienie przekonań dotyczących neuromitów wśród nauczycieli (Torrijos-Muelas i in., 2021). Ferrero i in. (2016) przeprowadzili wyczerpującą metaanalizę, aby zgłosić wpływ kulturowy na rozpowszechnienie 12 neuromitów wśród nauczycieli, jak wcześniej sugerowali inni (Pasquinelli, 2012; Howard-Jones, 2014; Deligiannidi i Howard-Jones, 2015; Pei i in., 2015). Ustalenia Ferrero (Ferrero i in., 2016) wykazały obecność różnic międzykulturowych nawet w przypadku neuromitów ze spójnymi odpowiedziami w dziesięciu krajach (Wielka Brytania, Holandia, Grecja, Turcja, Peru, Argentyna, Chile, inne kraje Ameryki Łacińskiej, Chiny i Hiszpania). Jednak, jak stwierdzili autorzy, podobne powszechne nieporozumienia można znaleźć w neuromitach w różnych krajach (Dekker i in., 2012; Howard-Jones, 2014; Gleichgerrcht i in., 2015; Ferrero i in., 2016; Bailey i in., 2018). Od 2016 r. dostępnych jest znacznie więcej informacji naukowych na temat neuromitów, biorąc pod uwagę znaczący i wykładniczy postęp neuroedukacji. Howard-Jones, P. A. (2014) wspominają, że nauczyciele w krajach o bardzo różnych kulturach ujawnili podobnie wysoki poziom wiary w kilka neuromitów (TABELA 1). Ta powszechność może odzwierciedlać fakt, że neuronauka rzadko jest uwzględniana w szkoleniu nauczycieli, którzy w związku z tym są źle przygotowani do krytycznego podejścia do pomysłów i programów edukacyjnych, które opierają się na podstawach neuronaukowych.