Grospietsch i Mayer (2021a ) argumentują, że neuromity mogą rozprzestrzeniać się szybko, mogą być wysoce odporne na zmiany i mogą być ułatwiane lub wzmacniane przez niektóre efekty odwrotne. Dzieje się tak na przykład dlatego, że sama wzmianka o zapadającym w pamięć micie naukowym może prowadzić do jego długoterminowego zapamiętania ( efekt odwrotu zażyłości ). Co więcej, zbyt wiele naukowych argumentów przeciwko mitowi naukowemu może sprawić, że mit sformułowany prościej będzie wydawał się jeszcze bardziej atrakcyjny ( efekt przesady ). Ponadto, gdy ludzie są silnie przekonani o micie naukowym, ich przetwarzanie kontrargumentów może być wypaczone, prowadząc – świadomie lub nieświadomie – do dalszego wzmacniania mitu naukowego ( światopoglądowy efekt odwrotny do zamierzonego).
Paul A. Howard-Jones (2014) mówi, że neuromity to błędne przekonania na temat mózgu, które rozkwitają, gdy warunki kulturowe chronią je przed kontrolą. W produktach dla nauczycieli obecne są od dawna neuromity, co pomogło im rozprzestrzenić się w salach lekcyjnych na całym świecie. Prawdziwa komunikacja między neuronauką a edukacją znacznie się rozwinęła w ostatnich latach, ale wiele uprzedzeń i uwarunkowań odpowiedzialnych za neuromity nadal istnieje i można je zaobserwować, utrudniając wysiłki na rzecz wprowadzenia idei dotyczących mózgu do myślenia edukacyjnego.