Jak wspomniano w poprzedniej sekcji, szczególnie dwie struktury podkorowe są ważne dla zaangażowania uczniów. Aktywacja tych struktur wyzwala inną reakcję: ciało migdałowate wytwarza reakcję unikania , a jądro półleżące reakcję zbliżania się.
Strach lub lęk aktywuje migdał, struktura podkorowa w kształcie migdała zaangażowana w wykrywanie (negatywnych) bodźców emocjonalnych (Kolb 2019: 53; Dumontheil i Mareschal 2020: 30; Ward 2020: 31). Na przykład ciało migdałowate jest odpowiedzialne za zainicjowanie reakcji walki lub ucieczki.
Po wykryciu zagrażającej sytuacji lub zdarzenia neurony w ciele migdałowatym rozpoczynają odpalanie, aktywując reakcję łańcuchową, która powoduje uwolnienie noradrenaliny, neuroprzekaźnika i hormonu stresu. Norepinefryna aktywuje część współczulną autonomicznego układu nerwowego, która pobudza organizm do działania: walki lub ucieczki. Ta reakcja przydziela wszystkie zasoby uwagi zagrożeniu i radzeniu sobie z sytuacją. Zjawisko to jest również nazywane porwaniem ciała migdałowatego, ponieważ ciało migdałowate przejmuje kontrolę, nie pozostawiając mentalnej przestrzeni do zaangażowania się w coś innego niż zagrażająca sytuacja. Z ewolucyjnego punktu widzenia ten mechanizm przejmowania kontroli nad ciałem migdałowatym jest niezbędny dla naszego przetrwania.
To samo może się zdarzyć w sytuacjach w klasie ( Blakemore & Frith 2005: 177; Kościoły 2017: 104 ). Kiedy uczeń jest – z jakiegoś powodu – boi się lub jest niespokojny, nie będzie w stanie optymalnie zaangażować się w możliwości uczenia się na twoich zajęciach. Uczeń nie może uczestniczyć w możliwościach uczenia się, ponieważ ciało migdałowate wpływa na układ pamięci roboczej, znajdujący się w bocznej korze przedczołowej ( LPFC ). Strach lub lęk ogranicza dostęp do pamięci roboczej, a uczeń będzie miał trudności z przechowywaniem lub manipulowaniem informacjami. Jak zobaczymy w module dotyczącym uwagi / koncentracji, pamięć robocza jest również składnikiem sieci uwagi w mózgu. Uczeń będzie również walczył o utrzymanie skupienia uwagi.
Jako takie, te negatywne emocje i uczucia uniemożliwiają uczniowi naukę. Ponadto badanie Lurii i in. ( 2021 ) wykazał, że kara aktywuje również ciało migdałowate, co pozwala uniknąć możliwości uczenia się.
Wreszcie, badania wykazały, że ciało migdałowate wykazuje podwyższoną wrażliwość na bodźce emocjonalne w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości (Sato i in. 2008). Dlatego kluczowe znaczenie ma tworzenie pozytywnego klimatu nauki w klasie, w którym uczniowie czują się bezpiecznie.
Nagroda, a raczej przewidywanie nagrody , aktywuje jądro półleżące , strukturę podkorową, która jest częścią systemu nagrody w mózgu (Galvan, 2018:151-178; Kolb i in., 2019:431-434; Gazzaniga i in., 2019:50; Oddział, 2020:432-433). System nagród jest niezbędny dla naszego pragnienia zbliżenia się i poznania otaczającego nas świata oraz możliwości, jakie nam oferuje. Kiedy coś jest satysfakcjonujące, chętniej się tego podejmujemy lub idziemy o krok dalej. Pojęcie „nagroda” należy tu rozumieć szeroko: otrzymywanie pieniędzy, zdobywanie punktów, smaczne jedzenie, ale także osiągnięcie celu, opanowanie czegoś, pochwała, gratyfikacja itp.
Zwierzęta angażują się w szeroki zakres dobrowolnych zachowań, ponieważ te zachowania są satysfakcjonujące To znaczy, zachowania te zwiększają aktywność w obwodach neuronowych, które działają w celu utrzymania kontaktu zwierzęcia z niektórymi bodźcami środowiskowymi, zarówno w teraźniejszości, jak i w przyszłości. Przypuszczalnie zwierzę postrzega aktywność tych obwodów jako przyjemną. Ten wniosek wyjaśnia, dlaczego nagroda może pomóc w utrzymaniu nie tylko zachowań adaptacyjnych ( ... ), ale także potencjalnie zachowań nieprzystosowawczych. – Kolb i in. ( 2019: 431 )
Ważnym neuroprzekaźnikiem w obwodzie układu nagrody jest dopamina. Aksony neuronów dopaminergicznych zlokalizowane w pniu mózgu (obszar nakrywki brzusznej) rozprzestrzeniają się po całym mózgu (patrz ryc. 4), modulując w ten sposób wiele funkcji mózgu, takich jak ruch, uzależnienie, nagroda, nastrój i pamięć. Mówiąc dokładniej, dopamina wydaje się nasilać aktywność w sieci neuronowej (Gazzaniga i in., 2019:533-537). Jednak ostatnie badania pokazują, że reakcje dopaminy różnią się między ludźmi, a różni uczniowie będą różnie reagować na nagrody. Tak więc nie ma jednego rozmiaru dla wszystkich.
System nagród i nauka
Nagroda, a raczej przewidywanie nagrody , aktywuje jądro półleżące , strukturę podkorową, która jest częścią systemu nagrody w mózgu (Galvan, 2018:151-178; Kolb i in., 2019:431-434; Gazzaniga i in., 2019:50; Oddział, 2020:432-433). System nagród jest niezbędny dla naszego pragnienia zbliżenia się i poznania otaczającego nas świata oraz możliwości, jakie nam oferuje. Kiedy coś jest satysfakcjonujące, chętniej się tego podejmujemy lub idziemy o krok dalej. Pojęcie „nagroda” należy tu rozumieć szeroko: otrzymywanie pieniędzy, zdobywanie punktów, smaczne jedzenie, ale także osiągnięcie celu, opanowanie czegoś, pochwała, gratyfikacja itp.
Co dokładnie dzieje się w naszym mózgu? Kiedy oczekuje się, że okazja do nauki będzie w jakiś sposób satysfakcjonująca lub korzystna, aktywuje neurony dopaminergiczne w sieci układu nagrody. W rezultacie stajemy się bardziej zaangażowani w proces uczenia się. Dopamina uwalniana przez neurony dopaminergiczne intensyfikuje aktywność w sieciach neuronowych, wzmacniając w ten sposób uczenie się, w które jesteśmy zaangażowani. Aktywacja systemu nagród zwiększa również nasze sieci uwagi. Kiedy jesteśmy zainteresowani i zaangażowani w doświadczenie uczenia się, jesteśmy bardziej chętni do zwracania uwagi na to doświadczenie. Jak zobaczymy w następnym module, ukierunkowanie naszej uwagi jest również ważne dla uczenia się i ułatwia lepsze zapamiętywanie.
Oczekiwanie nagrody tworzy zatem reakcję podejścia i motywuje nas do większego zaangażowania się w możliwość uczenia się. Dlatego nauczyciele muszą wywoływać reakcje podejścia.
Polish 
English 
Greek 
Bulgarian 
Spanish 
Dutch