B. Dlaczego Neuromity utrzymują się w szkołach i na uczelniach?

Biorąc pod uwagę ostatnie lata badań nad neuromitami, możemy potwierdzić, że istnieją one i utrzymują się wśród uczniów, nauczycieli, trenerów, wychowawców i dyrektorów szkół. Dystans między neuronauką a edukacją jest wciąż zbyt duży. Ponadto mają oni trudności z dostępem do najnowszych odkryć ze względu na brak literatury naukowej w ich języku ojczystym lub słabość komunikacji naukowej. Howard-Jones, P. A. (2014) znalazł przyczyny braku wiedzy wśród nauczycieli na temat nauki i mózgu. Niektóre z nich wymieniono poniżej:

• Obietnice idą w parze z zaleceniami: Zainteresowani nauczyciele i uczniowie często nie biorą pod uwagę, że neurodydaktyka jest czymś więcej niż tylko wiarygodną koncepcją - może być również mitem, jeśli jest stosowana nieprawidłowo. Na przykład, powyższe obietnice często idą w parze z zaleceniami takimi jak Nasz mózg chce, abyśmy wykorzystali to wszystko, a nie tylko niewielką część”, “Zaadresuj obie półkule mózgowe w równym stopniu”, or “Zwróć uwagę na to, czy jesteś wzrokowcem, słuchowcem czy dotykowym uczniem”.
• Zalecenia idą w parze z Neuromitami Liczne badania empiryczne ujawniają powszechne poparcie dla takich błędnych przekonań na temat uczenia się i mózgu, zarówno wśród ogółu społeczeństwa, jak i wśród nauczycieli przygotowujących się do pracy i pracujących (np. Dekker i in., 2012; Ferrero i in., 2016). Nawet dyrektorzy szkół, nagradzani nauczyciele i instruktorzy uniwersyteccy powszechnie popierają neuromity, takie jak "używamy tylko 10% naszych mózgów”, “różnice w uczeniu się wynikające z używania półkuli”, or the “istnienie stylów uczenia się” (Horvath i in., 2018; Zhang i in., 2019). 
• Neuromity idą w parze z problemami edukacyjnymi Z jednej strony jest to problematyczne, ponieważ może prowadzić do przekazywania przez wykładowców niewłaściwych treści i/lub nieskutecznych strategii uczenia się swoim studentom. Z drugiej strony, może to prowadzić do marnowania "pieniędzy, czasu i wysiłku" systemu edukacji (Dekker i in., 2012, p. 1) i pozbawić zarówno wykładowców, jak i słuchaczy możliwości wydatkowania środków na skuteczniejsze teorie i metody (np. nauczanie strategii uczenia się czy aktywizacja poznawcza.
• Problemy edukacyjne można rozwiązać za pomocą komunikacji interdyscyplinarnej Badanie neuromitów i sposobu ich rozwoju może stanowić cenne źródło wglądu w wyzwania związane z interdyscyplinarną komunikacją między neuronauką a edukacją oraz w sposób, w jaki można sprostać tym wyzwaniom. Zrozumienie dystansu kulturowego do pokonania między neuronauką a edukacją oraz uprzedzeń, które zniekształcają komunikację po drodze - może pomóc w bezstronnej ocenie postępów w tworzeniu mostu między tymi różnymi dyscyplinami i tego, co jest potrzebne do jego ukończenia.